Anader Korni Story

Kung effective lang sana ang pinausong sayaw ni Sarah at John Lloyd para magpakawala ng tubig ang mga ulap, magdamag ko na lang na sasayawin 'yon kesa pumasok, yung tipong ako na rin ang gagawa ng paraan para tamarin ang lahat. Wala na rin kasi akong pera, isang linggo pa bago ang sunod na padala. Kung hindi man pambayad utang ang mahahawakan kong pera, kailangan kong ipunin at itabi 'yon, hindi para sa kinabukasan kundi para sa special project na siguradong papakyawin ko bago matapos ang markahan. Isipin ko palang nasa akin na ang lahat ng rights para tamarin sa dyahe kong buhay.

San Isidro, Ang Iniwang Alaala

"Yan ang baryo San Isidro!"

"Ano bang espesyal sa lugar na yan?"

"Mahirap ipaliwanag. Iba yung dalang sabik sa'kin na mabalikan ang mga alaala eh."

"Masayang alaala ba?"

"Naman!" mabilis na sagot ko, 'di sinasadyang napalakas ang tono. "Bakit ka pala umalis?" mabilis niyang usisa

Nakausap Ko Si Lola

Narinig ko ang boses niya. Ano raw bang meron sa dagat at hilig na hilig ko itong pagmasdan? Sabi ko naaalala ko po kasi si Ria.

"Hindi siya biglang aahon sa dagat."

"Alam ko po Lola."

"Dapat ay isinumpa ko na ang lugar na ito Lola. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, bakit binabalik-balikan ko pa rin ang ating probinsya?"

Ang Pagtatapos

(ANG PAG-ALALA)

Walong taon na ang nakalipas, walong pasko, walong bagong taon, at walong kaarawan ni Carlos ang nagdaan na wala si Paul sa tabi ng kaniyang anak para kahit sa pinaka simpleng paraan ay mayakap at masabi kung gaano niya itong kamahal. Naalala niya noong iniwan niya ang bansa at ang kaniyang mag-ina, wala pang kaalam-alam ang anak niyang si Carlos non na mula sa araw na 'yon ay matagal silang hindi magkikita.

Liham sa Kaunting Siwang

Umuulan na naman ng mga ala-ala sa aking isipan, katabi ko ang punong ibinabagsak ang mga lanta n'yang halaman. Nasaan ka kaya ngayong isinusulat ko itong liham? Liham na siguradong sa basurahan din naman ang punta dahil maging hanggang ngayon ay kulang pa rin sa tapang upang maiabot sa'yo ng harapan. 'Di bale iiwan ko na lang dito sa kaunting siwang ng malaking bato kung saan tayo noon madalas na tumatambay, baka lang sakaling isang araw ay maisipan mong balikan ang ating tagpuan.