Isang gabi palang na hindi ka nakita ay parang hindi ko kaya, ano kayang ginagawa mo? kumain ka na kaya? naiisip mo din kaya ako?. Tulala pa nga ako sa cellphone kong ang silbi lang ay para marinig ang boses mo kung sa malayo. Tumunog kaya ang pagasang ikaw naman ang unang makaalala? mag ring kaya akong bigla sa isip mo para masabing may nakakamiss din naman pala sa akin kahit paminsan. Ganito pala ang pakiramdam kapag nagiisa ka't iniwan. Ganito pala kapag ang mga naisin mo ay siya nang lumalayo sa'yo, dahil minsan napatunayang hindi nararapat sa kamay mo ang tulad nito.
Hindi balakid ang masamang kapanahunan para sa mukha niya ay mabatid ang kaligayahan. Pinagmasdan ko ang mala anghel niyang ngiti habang sa akin ay nakatingin s'ya. Hawak niya ang buhok sa pagtangging isayaw ito ng hangin na nagmumula sa bintana. Kaakita-akit rin ang maputi at makinis niyang balat. Gayun man ay hindi miski isang tinga mong mararamdaman ang kaartehan sa kaniyang aura, bagkus ay kasimplehan ang makikita't mararamdaman sa kaniya.