Gumising ako sa panibagong umaga, ikaw ang unang hinanap. Bango ng malabot mong buhok na lang ang tanging naiwan sa higaan. Sabi mo sa akin, hindi kailang maging palaging ganito, sabi mo sa akin, isang araw ay matatapos rin ang ganito. Gusto kong tanggalin sa aking sarili ang pagiisip na iba ang umagang iyon. Gusto ko ring isipin na magiging maayos lang ang lahat. Ganon naman dapat, alam mong hindi ako susuko ano man ang ating pagdaanan. Nakangiti ka pa sa larawang pumasok sa aking isipan, ngunit ang ngiting isusukli ko sana ay binitin ng isang liham na iniwang mong malungkot sa mesa.Parang alon raw ang paalam, hahampas ng hahapas sa atin, maaaring isang araw ay titigil o di kaya'y magpapatuloy. Masama ba ako kung hindi ko tanggap ang paalam at katotohanan? Alam mo, alam ng Diyos na gagawin ko pa rin ang lahat.
"Goodbyes, they often come in waves."
- Jarod Kintz
posted from Bloggeroid
Parang alon nga ang paalam... damang dama mo ang hapdi ng bawat hampas nito...
ReplyDeletetumpak hehe. salamat kuya mar ^_____^
ReplyDeletebukod sa maganda ang entry na ito nagaling mo humanap ng picture na ilalapat mo ahaha. saan mo nakukuha yan? lolz
ReplyDeletehuehue.. dyn lng kay gugel din ^___^
ReplyDeleteang lungkot naman ng temang ito.. ramdam mo ang sakit na dulot ng isang pamamaalam....
ReplyDeletesalamat po sa puna at pagbisita kaibigan ^___^ malungkot ngang tunay.
ReplyDeletenatahimik naman ako sa entry na ito... damang dama ko ang bawat salita.... okay din ang image na ginamit mo...
ReplyDeletesa lahat ang pamamaalam ang mahirap....
salamat sir jon.. kapangyarihan ng google lng yan hehe ^___^
ReplyDeleteGatling nmn Ni kua pen :)
ReplyDeletehehe lysa salamats po ^___^
ReplyDelete