Kumakaway na mga halaman
Sa hangin na'y nais magpatangay
Nagdidilim na kalangitan
Matinding galit sinong may kasalanan?
Nagbagong ihip ng hangin
Nagpapabigat sa bawat kong hakbang
Nanlamig na pakikisama
Sa napiling gawin hindi na napigilan
Nagtatanong kong mga mata
Hindi na nabigyang kasagutan
Mabigat na pinapasan
Ulap na nais ibuhos ang luha
Iniwan sa malabong dahilan
Lumisan na hindi nagpapaalam
Pag-ibig mo na parang ulan
Hindi pala magtatagal ay titila
Sumikat man ang araw
Mananatiling 'di malinaw
Ang unos man ay humupa
Mananatili pag-agos ng luha
Sa isang iglap ma'y nawala
Sa iyo parin ay titingala
Pag-tingin ko't pag-hanga
Kailanman ay di mawawala
Nilisan man sa malabong dahilan
Pag-ibig ay 'di napagbigyan
Ang pag-ibig ko sa'yo na parang ulan
Maaaring iwasan ngunit 'di mapipigilan
Mukhang hindi ata napost ang aking naunang komento. What I just want to say is that, I really like this poem. I like the choice of words and I like the way the writer uses the rain to explain his feelings and how it (the rain) expresses the love he felt at the moment.
ReplyDeleteKeep Writing!
~PP
www.akosipadrepio.com
Salamat Padre sa magandang komento! :P
Delete~BP
Laging salik ang ulan sa ating damdamin. Kung gaano kalaki ang naitutulong nito sa pangkalahatan ay talaga namang may koneksiyon ito sa ating buhay. Gaya ng pag-ibig na ipininta sa tulang ito.
ReplyDeleteParang ulan, maaaring iwasan pero hindi kayang pigilan. Dumarating kapag ayaw mo nang mabasa, dumarating kapag basang-basa ka. Sala sa init, sala sa lamig pagkaminsan ang pag-ibig.
:)
Tama ka dyan sir J.
DeletePasensya na po kung hindi ako nakasali sa KM3.Dahil masyadong busy, isang araw lang kasi pasensya na.
wow mukang may pinaghuhugutan ito :)
ReplyDeletenahugot lang kung saan yan ;p
ReplyDelete