Panapos 2013

Nganga ako ngayong 2013, wala naman akong masyadong babalikan pero pinagpapasalamat ko ang taon na ito. Halatang-halata naman, lalo na nung mga matagal nang napapabisita sa blog ko na sabaw na sabaw ako buong taon hehe. Pero salamat dahil nagbabasa pa rin kayo dito napapadaan at nagkokomento.

Sa Tatlong Araw ng Taon

Tulad ng sabi nila, sa huli, sa iisang lugar din tayo magkikita. Hindi 'yon sa langit, kun'di sa sakayan ng jeep. Nakakatuwang isipin, katapat lang mismo ng sakayan na 'yon ang kolehiyo kung saan kita nakilala, taon nang kaligayahang mararamdaman mo't tila nabalikan na rin sa pagtanaw lamang.

Gising Na

Masaya pa siyang ikwento sa akin kung paano siyang bumarandal sa higaan na para bang magkakaubusan ng biyaya. Gusto kong sabihin kung gaano ako kasayang masilayan muli ang ngiting 'yon mula sa kaniya, buong taon kaming naging abala't halos nawalan na ng oras sa isa't-isa.

Kung Pwede Lang Bumalik

"Noong una kong makilala si Gelle, alam ko nang hindi ko siya kailanman hahayaang mawala sa akin. Noong una kong mahawakan ang kaniyang mga kamay, alam kong hindi ko na ito kailanman bibitawan. Noong unang mapagmasdan ko siya mula sa kaniyang mga mata, alam kong siya na ang habang buhay kong makakasama. Ngunit sa takot at pangamba, bakit ako nagpadala?"

Isang Simpleng Kuwento

"Bukas! Nako, nand'yan na naman ang mga yan!" Halatang may kasiguraduhan ang lalaking 'yon sa kaniyang sinasabi habang itinuturu-turo ang ilan pang mga naiwang tao doon na kunwari'y tumutulong lang naman daw sa paglilinis. Kahit siya ang nandoon at kausap ng mga nanghuhuli, malakas pa rin ang kutob kong kabilang rin naman siya sa mga nagtitinda dito sa kahabaan ng daan papuntang Simbahan ng Baclaran. Ayokong sa akin pa manggaling pero gan'yan naman ang karamihan sa ating mga Pinoy, mayroong mapagpanggap, may galit sa sariling gawain, at mayroon ding mga malakas kung  sumipsip, ang hindi lang malinaw ay kung bakit.