Minsang Umulan

Minsang umulan ako'y nasa tahanan

Iniisip ko kung ikaw ba'y nasaan

Sana ay nasa maayos ka lamang

Malayo sa unos na itong nagpaparamdam

Manlamig ay 'di na maiiwasan

Kahit sa dalawang taong nagmamahalan

Mahalaga ay mangibabaw ang pagiibigan

Sa pagsubok ay wag patalong agaran

Patak ng tubig sa aking likuran

Mula sa butas na 'di natapalan

Gumising sa lumilipad kong kamalayan

Kumulbit sa nagaalala kong isipan

Oo nga't akin ka nang pinayuhan

Huwag matakot dahil ako'y nandito lang naman

Ngunit bakit hindi ko 'yon napapatunayan

Sa mga oras na dapat kita'y pinapayungan

Malaki nga ang aking pagkukulang

Hindi nakapagtatakang lagi tayong may tampuhan

Ganon pa man ay hindi ko hahayaan

Pagmamahal mo sa akin ay mahugasan ng ulan

Minsan tayong hahamunin ng kapalaran

Titimbangin tiwala, at pagmamahal na laan

Minsan tayong 'di magkakaintindihan

Sa huli, ang isa't-isa rin ang ating takbuhan

Minsang masusukat, hanggang saan at kailan

Ilulubog tayo ng ating mga kahinaan

Ngunit iaahon ng pagasang dala ng pagmamahalan

At patutunayan na ito ay walang hangganan

Minsang umulan ako ay nasa tahanan

Wala ka pa kaya pagaalala'y 'di maiwasan

Lalabas na sana ako't hahanapin ka kahit pa saan

Ipaparamdam sa'yo na mula ngayon kita'y iingatan

Biglaang galak na aking mapakinggan

Tawag mo ang ngalan ko mula sa pintuan

Sasalubungin kita't ipaparamdam ang kasiyahan

Yayakapin ka't hinding hindi na pababayaan